Η μεγαλύτερη ίσως γνωσιακή πρόκληση είναι να τοποθετήσεις το παρόν στον περιβάλλοντα ιστορικό χρόνο. Να διακρίνεις εάν η παρούσα συγκυρία είναι απλώς μια στιγμή στην ταλάντωση του εκκρεμούς ή αντίθετα μέρος μιας διαρκέστερης μακροχρόνιας τάσης. Πάρτε την άνοδο του εθνικισμού και λαϊκισμού. Η Ε.Ε. μετράει ήδη δύο κυβερνήσεις (Πολωνία και Ουγγαρία) στα χέρια εθνικιστών ηγετών που δεν κρύβουν τη δυσφορία…
Η θητεία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ως υπουργού Οικονομικών από τον Οκτώβριο 2009 συνέπεσε με την πιο ταραγμένη οκταετία της Ε.Ε. Αν η Ευρωζώνη της κρίσης υπήρξε δέσμια της πολιτικής Σόιμπλε, η αποχώρησή του απελευθερώνει ένα ιδιότυπο «σύνδρομο της Στοκχόλμης». Η παρουσία του δεν υποσχόταν πολλά, αλλά εξέπεμπε σαφήνεια και χαλύβδινη σταθερότητα. Ο Σόιμπλε ήταν ένας κορυφαίος, βαθιά συνειδητοποιημένος ευρωπαϊστής της…
Βλέποντας τη θεαματική ανάκαμψη μιας χώρας σαν την Πορτογαλία δεν μπορείς να αποφύγεις τη μελαγχολική σκέψη ότι «θα μπορούσαμε κι εμείς να είμαστε εκεί». Η Πορτογαλία έχει αρκετά κοινά με την Ελλάδα. Πέρασε στη δημοκρατία το 1974, εισήλθε στην Ε.Ε. τη δεκαετία του ’80. Παρόμοιου εισοδήματος, η Πορτογαλία υπερχρεώθηκε και μπήκε σε μνημόνιο ένα χρόνο αργότερα. Αντιμετώπισε τις θυσίες της…